Contact

Wat onwennig stapten we vlakbij de oude Calvéfabriek in Delft aan boord. Twee landrotten die voor het eerst langer dan 1 middag op een schip zouden verblijven. Mijn zoon (11) en ik zouden 2-en-halve dag en 2 nachten op de Nellie-Lena verblijven. En waar mijn zoon vantevoren nog hoopvol had gezegd dat hij hoopte dat het schip zou zinken (‘Net als de Titanic’, want daar is hij groot fan van), was van die bravoure weinig meer over. Een echt schip, op echt water, nodigt niet uit tot zinken, maar wel tot varen. Aan boord werden we hartelijk ontvangen door schipper Ben Noordermeer en scheepshond Scotty, waarna we onze slaapplaatsen konden uitzoeken en in alle rust onze spullen neer konden leggen.

Nadat we wat gedronken hadden in Delft maakten we ons op voor de eerste nacht aan boord van het schip. Een prima nacht, waarbij Scotty af en toe kwam checken of we er allemaal nog waren. Na een goed ontbijt haalden we boodschappen voor de tocht, en toen gingen de trossen los en zetten we koers richting Kaag en Braasem. En prachtige tocht door Delft, Leidschendam en Leiden waarbij het onder sommige bruggetjes passen en meten was. Het leuke was dat zowel mijn zoon als ik ook – onder begeleiding van Ben – stukjes mochten varen.

Het was nog vroeg in het voorjaar dus aan dek was het wel wat fris, zeker op open stukken water, maar binnen aan boord was het heerlijk warm. Erg rustgevend om op de bank te zitten, terwijl je de door de ramen het waterleven aan je voorbij ziet trekken. Mijn zoon lag ook vaak met zijn laptop of telefoon op bed, en was dus erg blij met de wifi aan boord. Ik trouwens ook, want ik kon ook af en toe wat werken terwijl we rustig doorvoeren. Af en toe moesten we schipper Ben helpen met aanleggen, en dat waren welkome onderbrekingen. Erg leuk om te doen.

De nacht bij Kaag en Braasem was een nacht waarbij we op een eilandje aanlegden waar geen voorzieningen waren. Om eerlijk te zijn leek me dat wat saai: een klein eiland, geen voorzieningen, geen bar, geen restaurant, dus dat moest ontzettend afzien worden, zo dacht ik. Niets was echter minder waar. We hebben een heerlijk, eenvoudig maar voedzaam avondmaal gemaakt (Vlees, gebakken aardappels, en erwten, met yoghurt toe) , waarna ik even kon vissen (ja, ik had een hengel meegenomen). Daarna hebben we zitten kletsen over de goede, mooie dingen van het leven, en toen hebben we – onder het genot van een biertje en een wijntje (en cola en chips voor mijn zoon) – een film gekeken. En na wederom een goede nacht gingen we op koers naar de nieuwe thuishaven van de Nellie Lena in Roelofarendsveen.

Wederom zat mijn zoon grote stukken aan het roer. Hij voelde zich langzaam aan een echte schipper worden. Erg leuk om te zien hoe Ben – die veel ervaring bij de zeeverkenners heeft – zo’n jongen begeleidt en het vertrouwen geeft. Je zag hem gewoon groeien. En na een mooie tocht, waarbij ik plekjes van Nederland heb gezien, die ik nooit eerder had gezien, zeker niet vanuit het perspectief van het water, kwamen we aan bij de haven van Roelofarendsveen. En ondanks dat we niet heel veel gedaan hadden, waren we toch moe en voldaan. En zeker mijn zoon was een hele ervaring rijker. Een ervaring waar hij het nog steeds over heeft.

Wij raden een tocht met Ben zeker aan. En zullen zelf ook zeker een keer teruggaan om weer een weekend te varen. Een geweldige ervaring!

Ben en Scotty: Hartelijk dank!

Eduard van Brakel